Galeria e Arteve, ende nen censure

Ndodh edhe kështu. Një gazetari i ndalohet të takojë një artist, e një artisti t’i përgjigjet një gazetari… Rregullat (ato të momenteve të fundit) tjetërkush i vendos, arsyet (ato të vërtetat) ky tjetërkush i di. Dje, Rubens Shima, drejtori i Galerisë Kombëtare të Arteve, nuk lejoi gazetarët të intervistonin piktorin Valeri Dyrzi Tarasov, i cili pas 20 vitesh kthehet në Tiranë me një ekspozitë vetjake në sallën e porsarikonstruktuar të kësaj galerie. Arsyeja e dhënë njërës prej nesh: “Ju nuk vini në konferencën për shtyp!”. Kjo nuk është arsye. Por edhe po të ishte, z. Shima do të duhet t’i bënte të qarta rregullat paraprakisht me artistin e kuratorin e ekspozitës, e më pas ata t’u referonin gazetarëve se deri të premten, ditë kur do të mbahet ekspozita, artistit nuk i lejohet të komunikojë me mediat. Por edhe sikur t’i merrnim të mirëqena këto rregulla, prej tyre nuk mund të bëhen përjashtime. Për çdo ekspozitë të mëparshme e hapur në Galerinë e Arteve, jo vetëm gjatë kohës së drejtimit të saj prej vetë Shimës, por edhe paraardhësve të tij, ky rast është i paprecedentë. Çdo të thotë ky veprim i bërë tani? Më 2010-n një artisti nuk mund t’i mohohet fjala e lirë e as t’i diktohet ajo. Asnjëherë më parë nuk ka ndodhur që gazetarit t’i ndalohet takimi apo marrja në intervistë e tij pa një arsye të fortë, as kur në galeri kanë ekspozuar emra të rëndësishëm të artit pamor (kjo jo për t’i ulur vlerat artistit shqiptar, që vjen pas një kohe të gjatë mungese në vend). Çudia është që zoti Shima nuk denjon të flasë e të sqarojë arsyet se përse nuk e dëshironte këtë takim, i cili nuk do të ishte asgjë më shumë e asgjë më pak veçse jehonë për një ngjarje kulturore e për hapjen e një ekspozite që galeria në fakt edhe aq të shpeshta nuk i ka. Është për të ardhur keq, por ngjan sikur për z. Valeri Shqipëria nuk do të reshtë së censuruari e së ndaluari, në një kohë që me siguri do të ishte përgatitur për të kundërtën. E megjithatë një gjë është e ditur, në ditët e sotme drejtorët vihen në krye të institucioneve për t’i mirëmenaxhuar ato për aq kohë sa kanë mandatin e jo për ta trajtuar institucionin e këdo që shkel aty si pronë të vetën!